متمهدیان و مدعیان مهدویت

متمهدیان و مدعیان مهدویت

(12)

فرقه محمدیه

فرقه محمدیه بعد از وفات ابوجعفر محمدبن علی‏الهادی، برادر امام حسن عسکری(علیه‌السلام) قائل به مهدویت و امامت وی شدند؛(1) با این که وی در حیات پدر بزرگوارش وفات کرده است و نزدیک سامرا مدفون است و معروف به سیدمحمد می‏باشد(2) (نزدیک قریه بلد).

ایشان از بزرگان سادات و صاحب کرامات متواتر است؛ حتی نزد اهل سنت و اعراب بادیه؛ که به غایت به او احترام می‏گذارند، از جنابش می‏ترسند، هرگز قسم دروغ به او نمی‏خورند و پیوسته از اطراف برای او نذورات می‏برند؛ بلکه غالب دعاوی در سامرا و اطراف آن، با قَسَم اوست؛ و مکرر دیدیم که چون بنای یاد کردن قسم شد، منکر مال را به صاحبش رساند و از خوردن قسم دروغ صدمه دیدند.(3)

فرقه محمدیه استدلال می‏کردند که امام هادی(علیه‌السلام) نه امام عسکری(علیه‌السلام) و نه جعفر را به عنوان وصی معرفی نکرده است؛ بنابراین هیچ کدام حق ندارند خود را امام بدانند. از طرفی امام هم بدون جانشین از دنیا نمی‏رود. پس چنین نتیجه‏گیری کردند که چون قطع امامت و بی‏اعتباری آن ممنوع شده، از این رو ناچار بودند به امامت محمدبن علی رجوع کنند؛ که این امر باعث شد عده‏ای او را قائم (مهدی) بدانند و برخی تا آنجا پیش رفتند، که مرگ او را منکر شدند.(4)

پی‌نوشت‌ها:

. الغیبة، شیخ طوسی، ص 192 «و فیهم من قال: المهدی هو اخوه محمدبن علی الهادی» و ص 198 «اما المحمدیه الذین قالوا بامامة محمدبن علی‏العسکری و انه حی لم یمت».

132. همان، ص 198 (پاورقی).

133. نجم الثاقب، نوری، ص 216.

134. تاریخ سیاسی غیبت امام دوازدهم(علیه‌السلام)، دکتر جاسم حسین، ترجمه: دکتر محمدتقی آیت‏اللهی، ص 108، چاپ دوم، انتشارات امیرکبیر، 1377.

منبع:

نصوری، محمد رضا، مجلات، انتظار، شماره 8